น้ำพริกโจรลูกตะลิงปลิง

 

น้ำพริกโจรลูกตะลิงปลิง

ชีวิตวัยเด็กของผู้เขียนใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับย่า เพราะพ่อกับแม่ออกไปทำนา ตกเย็นพ่อก็มารับกลับบ้าน กับข้าวฝีมือย่าอร่อยที่สุด ย่ามีความคิดสร้างสรรค์เป็นเลิศ อาหารบางอย่างไม่เคยเห็นที่ไหนเลย เคยเห็นแต่ที่ย่าทำ 

เมนูที่ย่าทำกินบ่อยที่สุดก็คือน้ำพริกโจร น้ำพริกโจรคือน้ำพริกกะปิแบบไม่ต้องตำ แต่หั่นทุกอย่างแล้วคลุกเคล้าให้เข้ากัน น้ำพริกโจรของย่าไม่มีการหั่นด้วยมีดแต่อย่างใด แต่ย่าใช้ช้อนเขียว (ช้อนสังกะสี ถึงแม้ไม่ใช่สีเขียว มันก็คือช้อนเขียว) ตัดพริกกับหอมแดง แล้วค่อบคลุกเคล้าส่วนผสมที่เหลือ บีบมะนาวตบท้าย เป็นอันเสร็จ  

ย่าไปเป็นนางฟ้าบนสวรรค์หลายปีแล้ว แต่ทุกครั้งที่ทำน้ำพริกโจร ก็คงคิดถึงย่า และรสมือทำกับข้าวที่สุดแสนอร่อยทุกครั้งไป  

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่คิดถึงย่า ตอนสาย ๆ เสียงพี่ข้างบ้านตะโกนข้ามกำแพงมาถามว่า อยากได้ลูกตะลิงปลิงไหม มันออกลูกเต็มต้น หาคนช่วยกิน แกบอกว่าถ้าอยากได้ก็ไปเก็บเอาที่ต้นได้เลย ตะโกนกลับไปขอบคุณแก แล้วบอกว่าเดี๋ยวออกไปเก็บสักกำมือ จะได้ทำน้ำพริก 

ตะลิงปลิง

ได้ตะลิงปลิงมาแล้ว จับล้างทำความสะอาด หั่นเป็นชิ้นเล็ก เตรียมส่วนผสมที่เหลือด้วยการ ซอยพริก กับหอมแดง มีกุ้งต้มสุกอยู่ในตู้เย็นอีกหน่อย เอาออกมาหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ ควักกะปิหอม ๆ ออกจากกระปุก เตรียมทุกอย่างเสร็จสรรพ ก็จับมาคลุกเคล้าให้เข้ากัน 

แค่นี้เป็นอันเสร็จ ผู้เขียนไม่ได้ใส่น้ำตาล เพราะไม่ชอบน้ำพริกที่มีรสหวาน ใครชอบก็ปรุงเพิ่มได้เลย น้ำพริกโจรกับข้าวสวยร้อน ๆ กินกับผักสด เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม ถ้ายิ่งมีปลาแดดเดียวกินคู่กันด้วยแล้วละก็ อร่อยจนข้าวหมดหม้อกันเลย 

Writer 

Cockney Ann